Sommige mensen vinden de overgang van zomer naar herfst niet fijn. Ze verlangen naar de voorbije warmte, het buiten zijn, de frisse kleuren. Het is waar dat het kleurenpalet van de natuur langzaam verandert van opzichtige kleuren in zachte aardetonen en tinten. Maar zijn die niet minstens zo mooi? Ik kijk graag naar het boeiende schouwspel van veranderingen dat moeder natuur voorschotelt. Er is veel schoonheid te vinden in het vergankelijke, zoals tuinarchitect Piet Oudolf zegt. De vraag is alleen of je het kunt zien.
Ik denk dat je dat kunt oefenen. Hoe gedetailleerd kijk je naar je omgeving? Die kwaliteit van waarnemen kan je gevoel van verwondering en verbondenheid met de natuur vergroten. Oog hebben voor het esthetische of schoonheid is een levenskwaliteit. Kijk je mee?
