In 2019 bezocht ik op een druilerige morgen in augustus tijdens een tuinenreis in Frankrijk de tuinen van Claude Monet in Giverny.
Deze schitterende tuin bestaat uit twee door de schilder zelf ontworpen gedeelten: de kleurrijke bloementuin die bij het huis ligt, en de Japanse watertuin met het bekende groene boogbruggetje, de treurwilgen, bamboe, en natuurlijk de waterlelie’s die op veel van Monet’s schilderijen staan afgebeeld. Claude Monet woonde met zijn gezin in het dorpje Giverny van 1883 tot 1926.
In het voorjaar staat de bloementuin vol met kievitsbloemen, hyacinten, narcissen en tulpen. In het oosten van de tuin staan bloemen en planten in nuances paars, blauw en groen. Dit zijn koude kleuren. De bloemen met warme kleuren zoals geel, oranje en rood staan in het westen. Monet liet zich hiertoe inspireren door de manier waarop het zonnelicht de tuin beschijnt.
De plantencombinaties zijn prachtig. In de zomer staan zomerbollen en knollen als dahlia’s en gladiolen in combinatie met veel eenjarigen te pronken zodat er altijd kleur in de tuin is.
Het huis is even kleurrijk als de tuin: van buiten lichtroze met groene luiken. Een typische kleur groen die je niet in de natuur zult tegenkomen. Binnen is een gele kamer waar zelfs de meubels geel zijn. De keuken is hoofdzakelijk blauw betegeld. Het houtwerk is in mijn ogen in een wat detonerende tint blauw geverfd.
Wat moet Monet een enorme drive en energie hebben gehad om zelf deze gigantische tuin naast zijn kunstenaarschap te onderhouden. Je zou kunnen zeggen dat hij schilderde met levende planten en bloemen, om daarna de compositie die was ontstaan door zijn ogen naar het schildersdoek te vertalen.
Hoe zou hij hebben gekeken naar zijn tuin? Was hij tevreden met wat hij zag of heeft hij de tuin voortdurend aangepast aan wat hij wilde schilderen? Monet schilderde in impressionistische stijl waarvan een losse penseelstreek en de werking van licht en sfeer belangrijke kenmerken zijn. In latere jaren werd zijn stijl expressiever waarbij dieptewerking en herkenbaarheid van het onderwerp minder op de voorgrond stonden.
De tuin betekende voor Monet een voortdurende inspiratiebron, een soort muze. Hij schilderde de waterlelies op vele manieren en momenten, altijd op zoek naar het mooiste licht voor de mooiste compositie. Zijn doeken werden steeds groter. Bij de tentoonstelling “Monet – tuinen van verbeelding” in 2019 in het Kunstmuseum Den Haag werd ik door de enorme afmetingen van de schilderijen als het ware zijn kleurrijke tuinwereld in getrokken. Zo waande ik me nog even in die prachtige tuin in Giverny.
Meer weten over Monet en zijn werk? Hieronder kun je een korte documentaire bekijken.
In oktober 2019 stond in dagblad Trouw een interessant artikel over het leven en werk van Monet. Klik op de link hieronder om te lezen:
