Het is rood met zwart en het…… Toen ik de vuurwants ongeveer 5 jaar geleden voor het eerst in mijn tuin zag dacht ik: wat is dat nu voor een tropisch uitziend insect? Met die gekke tekening op de rug leek hij ook wel een beetje op een ontwerp van de Amsterdamse School.
Als ik op vuurwants google krijg ik de hits: bestrijden, schadelijk, in huis, lavendel, plaag. O, wat zijn insecten toch lastig voor de mens. Of valt dat wel mee?
De vuurwants komt oorspronkelijk uit warmere streken, maar omdat we door de klimaatverandering steeds warmere zomers krijgen gedijt hij hier goed. Rode insecten geven met hun kleur een waarschuwing aan bijvoorbeeld vogels: pas op, ik ben giftig! Bovendien smaakt hij vies door uitgescheiden spul uit een klier. Je ziet ze meestal met zijn allen gezellig op een kluitje zitten: zo beschermen de individuen zich tegen een eventuele aanval. Als een vogel, reptiel of muis de vergissing maakt er één te pakken dan blijft het bij die éne vanwege de vieze smaak.
Vuurwantsen voeden zich door middel van hun zuigsnuit met zaden van lindebomen, heemst en kaasjeskruid-achtigen. Maar ook een dood of gewond ander insect lusten ze en die zijn bovendien voedzaam voor de nimfen. Die lijken op de ouders maar zijn kleiner en een missen nog (gedeeltelijk) de kenmerkende tekening op het rugschild. Het zijn opruimers van afval. Steken of bijten doen ze niet. Angst voor het diertje is dus totaal ongegrond. Ik vind ze mooi met hun vuurrode kleur en zwarte tekening.
Vuurwantsen leven een jaar of langer. Meestal hebben ze geen volgroeide vleugels. Sommige vuurwantsen krijgen die wel en kunnen dan vliegend op zoek gaan naar andere leefgebieden.
Pyrrhocoridae, of vuurwantsen, houden dus van warmte. Ik vraag me dan ook af of ze zich misschien vaker ophouden in betegelde tuinen. Want die zijn immers een stuk warmer dan groene.
