Je staat er misschien niet bij stil, maar er spelen zich drama’s af in de tuin. De meeste vallen onder de categorie “ eten of gegeten worden” en zijn voor het blote oog nauwelijks zichtbaar. Maar aan sommige ontkom je niet. Zoals vorige week, toen kersverse merel ouders luid schetterend kriskras door de tuin fladderden.
Ze waren in de weken daarvoor op zoek geweest naar een geschikte nestelplek in de heggen. Beide hagen werden minutieus onderzocht en gekeurd, waarna de keuze op de Carpinus haag en niet op de beukenhaag viel. Okay, een snoeibeurt zat er voorlopig dus niet in. Het verstoren van broedende vogels is strafbaar. Afgezien daarvan kan ik het sowieso niet over mijn hart verkrijgen een nest met eieren of jongen te verruïneren en begrijp mensen niet die daar hun schouders over ophalen.
Het schijnt niet goed te gaan met de merel, al hoor ik daar tegenstrijdige verhalen over. Mijn sympathie hadden ze en ik zou ze met alle middelen verdedigen tegen katten en eksters, hun belangrijkste vijanden. De eerste interventie was het verplaatsen van de containers naar een andere plek. Katten konden anders al te gemakkelijk bij het nest komen: een ervaring die vijf jaar geleden al op verstoring van een broedpoging uitliep.
Het vrouwtje(de bruine merel) sleepte met takjes, mos en ander spul om haar nest te bouwen terwijl het mannetje relaxt op een hoge tak rivalen en vijanden in de gaten hield. Een week later was het nest klaar want het slepen met bouwmaterialen hield ineens op.
Af en toe gluurde ik voorzichtig in de heg en zag het vrouwtje steeds vaker op het nest zitten. Ook het mannetje begon zich met het nest te bemoeien, misschien om de eieren warm te houden als zijn echtgenote een hapje buiten de deur ging eten.
Op het moment dat beide merel ouders af en aan sleepten met rupsjes en wormpjes, wist ik dat er jongen uit het ei waren gekomen. Zodra één ouder arriveerde met een lekker hapje vloog de ander de heg weer uit, op zoek naar meer eten. Ik kon uren kijken naar het af en aan vliegen van de ouders. De merels leken dat allemaal best te vinden en kwamen voordat ze de heg in schoten,vaak een poosje op de pergola zitten, vlak boven mijn hoofd. Schuw waren ze allerminst.
De jongen waren een dag of vijf oud toen het noodlot toesloeg. Eksters hadden het nest ontdekt en plunderden het leeg, juist op een moment dat ik naar een afspraak moest en dus niets kon doen. De merels krijsten en vochten voor wat ze waard waren, maar dat hielp niets.
Toen ik thuis kwam, was het nest verlaten en half uit elkaar gevallen. De merels heb ik een week lang niet meer gezien, tot vandaag. Ineens zat het vrouwtje op de pergola naar mij te kijken. Ik betuigde haar mijn deelneming met het verlies en ze kwam nog wat dichter bij zitten, alsof ze begreep wat ik zei. Zoek maar een betere plek, gaf ik haar mee.
Toen dook ze in de beukenhaag, en even later in de klimop, op zoek naar een nieuwe plek om te nestelen. Ook het mannetje arriveerde en zocht mee. Alsof er nooit iets was gebeurd in mijn tuin. Maar een tweede drama kan ik geloof ik niet aan…
Hieronder een grappig filmpje van youtube met succesvollere merels.
