Als kind vond ik het heerlijk om in bomen te klimmen. Vlak bij mijn ouderlijk huis stond een boom waar ik vaak in klom. Ik kende de handigste manier om zo hoog mogelijk te komen en om ook weer naar beneden te klimmen. Ik weet niet welke soort boom het was: het was in elk geval een lastige klimboom omdat hij behoorlijk steil omhoog groeide.
Een paar jaar geleden zocht ik via streetview mijn boom op en stond hij er tot mijn verbazing na meer dan 50 jaar nog steeds.
Kort geleden keek ik nog eens op die plek via streetview en was de boom ineens weg.
Zo plotseling zullen de bomen die ik tijdens een wandeling zag niet verdwijnen. Bij een aantal oude essen was een streep bast rondom de stam verwijderd. Dat wordt het ringen van een boom genoemd en heeft als doel een boom langzaam te laten afsterven. Een boom kan zonder bast geen suiker van de bladeren naar de wortels sturen en geen water meer door het hout naar de kroon pompen. Ze zagen er niet al te best uit, en of dat al voor de ingreep zo was weet ik niet. Ze gaan in elk geval een langzame maar zekere dood tegemoet.
Een enkele es vocht voor zijn leven door als een gek nieuwe takken onder de ringen te produceren maar de meeste zagen er treurig uit en zullen hun lot lijdzaam ondergaan en afsterven.
Ik lees op dit moment het boek “het verborgen leven van bomen” van Peter Wohlleben, een fascinerend boek over dingen die ik nooit heb geweten over het leven van bomen. Er gaat een wereld open die ik niet voor mogelijk houd en soms moeilijk te geloven vind.
Maar toch. Toen ik die essen zo zag met hun doorgesneden bast, had ik daar op dat moment een gevoel van mededogen bij….
