Aan het einde van de zomer was er een kweker die zijn fruitbomen gratis weggaf vanwege te weinig afzetmogelijkheden. Er volgde een ware run door kennelijke fruitboom liefhebbers en ook ik voelde een spontane opwelling om er één op te halen. Maar in augustus in een droge en warme periode leek me de overlevingskans van zo’n boom die uit de koelcel komt bij nader inzien niet heel groot. Bovendien had ik er eigenlijk geen plek voor. Ik liet de aanbieding dus maar lopen.


Via de natuur kun je veel soorten bomen en struiken gratis krijgen. De wind en de vogels helpen hier een handje in mee. Wandelend door de wijk zie ik verschillende van die krijgertjes, met name de gewone esdoorn en de es. In de gemeenschappelijke tuin van mijn zoon in Rotterdam staan twee reusachtige esdoorns die elk jaar voor veel werk zorgen omdat ze een massa zaailingen in de tuin produceren. Als je daar een paar jaar mee wacht zul je ze door hun snelle groei moeten uitgraven.

In de sneeuw zijn de talloze zaden van de es goed te zien

Hoewel er in de wijk veel jongere en oude essen te zien zijn, schijnt hij door de essentak sterfte sterk achteruit te gaan in aantal. Toch wil je zo’n aanwaaiboom niet pal tegen de gevel van je huis hebben, al zie ik daar wel voorbeelden van in de wijk. Wanneer je niet weet dat zo’n boom uiteindelijk meer dan 10 meter hoog kan worden, denk je in eerste instantie misschien: leuk, zo’n plukje groen naast de deur. Vervolgens wordt zo’n boom een blinde vlek: hij staat er gewoon en je let er niet meer op. De boom groeit intussen flink door en dan komt er een moment dat zelf weghalen geen optie meer is. Om (toekomstige) problemen in kaart te brengen heeft de woningcorporatie een bedrijf opdracht gegeven een 0-meting te doen van alle bomen in de wijk. Iemand van dat bedrijf stond van de zomer mijn heg en de in het voorjaar aangeplante prunus te noteren. Die laatste kan weer doorgestreept want hij is helaas niet aangeslagen…